Er zijn van die avonden waarop alles klopt: de sfeer, het publiek en de muziek die rechtstreeks uit de ziel lijkt te komen. De mattenklopper was weer van stal gehaald om de vloerkleden van de muziekzolder op te kloppen, Zo’n avond was het toen Davy Kerrigan het vloerkleed van De Muziekzolder betrad. De Ierse blues/rock-gitarist en zanger uit het graafschap Tyrone (Noord-Ierland).
Bekend van zijn samenwerking met rockiconen als Tony Carey (Rainbow), Ron Wikso (Foreigner) en Neil Murray (Whitesnake), bewees Kerrigan dat hij zelf ook tot de groten van het genre mag worden gerekend. Zijn muziek — een vurige mengeling van old-school rock en pure blues — vond zijn weg naar elk hoekje van de zolder.
Eigen werk en covers vulden de zaal! Rory Gallagher,Pink Floyd,Led Zeppelin.
The Davey K Project bestaat uit :Davey Kerrigan (lead vocals/guitars),Mark Mc Connel(bass/guitar/vocals), Gary Porter(drums/percussion).
De avond begon met een stevige dosis eigen werk, doordrenkt van groove en passie. Tussen de nummers door liet Kerrigan zijn gitaar spreken.Explosief en dan weer ingetogen — hij speelde met dynamiek als een verhalenverteller die elk woord zorgvuldig weegt.
De avond voelde als een muzikale reis door decennia van blues en rock. Waar anderen het tempo zouden laten zakken, gooide Kerrigan juist nog wat olie op het vuur — zijn solo’s werden langer, de grooves dieper.
Afgewisseld met enkele zorgvuldig gekozen covers klonk duidelijk zijn liefde voor Rory Gallagher door ook Led Zeppelin, Pink Floyd , The Beatles. De invloeden van die Ierse blueslegende Rory sijpelen door in elke noot, zonder dat Kerrigan zijn eigen stijl verloor. Zijn solo’s waren rauw en eerlijk, vol gevoel en zonder opsmuk — precies zoals blues bedoeld is.
In een volgepakte Muziekzolder,Het publiek, dicht opeengepakt, ging volledig mee in de intensiteit van de avond. De afsluiter “Purple Rain” van Prince bracht de zaal tot een kookpunt, waarbij het applaus zeer terecht was!
Davy Kerrigan leverde een puik optreden: authentiek, gepassioneerd en vol vakmanschap. Zijn gitaarspel balanceerde moeiteloos tussen kracht en subtiliteit, zijn stem droeg elk nummer met overtuiging.
Een avond waarop bluesrock weer even voelde als wat het ooit was — eerlijk, intens en met passie!
"LET'S GET LIVE" 
Plaats een reactie