Schippop 2025 was er weer eentje om in te lijsten. In het altijd gezellige Schipluiden bewees het festival opnieuw dat je geen gigantisch terrein of duizenden bezoekers nodig hebt om indruk te maken. Onder een warme junizon en met een biertje in de hand dompelden we ons onder in een dag vol verrassingen, goede muziek en fijne mensen. Het was klein, intiem – en tegelijkertijd groots in sfeer en diversiteit.
De middag werd geopend door Toine, een singer-songwriter pur sang. Zijn akoestische set bood een moment van rust en bezinning. Met poëtische teksten en een warme stem wist hij het publiek te raken – een perfecte start van de dag.
Daarna was het de beurt aan Pelle Bas, een Nederlandse singer-songwriter die optreedt onder de naam Astronaut!. Zijn optreden bood een boeiende mix van scherpe Nederlandstalige teksten, funky saxofoon- en trompetpartijen, tot stevige gitaarpartijen. Een energiek en eigenzinnig geluid dat de aandacht vasthield.
Andro schroefde het tempo vervolgens flink op. Zijn opzwepende reggaeklanken, doordrenkt met hip hop-invloeden en gezongen in het Nederlands, zorgden voor de eerste dansbewegingen op het veld. Een unieke sound die traditionele ritmes verbond met moderne pop – verrassend en aanstekelijk.
Tijdens de ombouw sessies zorgde de Rolling Beat Machine voor een swingend intermezzo met een smakelijke mix van rhythm & blues, ska en funk. Ideaal om de sfeer vast te houden tussen de acts door.
De Plaag, een Nederpunk Popformatie, verraste vriend en vijand met een furieuze en vrolijke set. Hun scherpe teksten en meebrulbare refreinen lieten een onuitwisbare indruk achter. Hoewel de moshpits uitbleven, was de energie tot ver buiten het festivalterrein voelbaar. Veel jonge bezoekers keken vol verbazing naar de tomeloze energie en overtuiging van deze band.
Texoprint nam het stokje over met rauwe, duistere grunge. Ze brachten het Seattle-geluid naar Schipluiden – en hoe! Vuige gitaren, dreigende baslijnen en een frontman achter het drumstel zorgden voor een broeierige, intense set. De band schakelt moeiteloos tussen ingetogen passages en explosieve uitbarstingen.
In de “Boxring” – het tweede podium van Schippop – bracht Gespuys daarna een nostalgische maar verfrissende mix van Neder-synthpop. Stevige beats, hypnotiserende synths en gitaren met een eigenzinnige twist vormden samen een eigentijds geluid dat zowel vertrouwd als vernieuwend klonk.
Met Heath doken we muzikaal terug in de jaren zeventig, maar dan door een moderne lens. Hun gruizige bluesrock was energiek en meeslepend, en blies menig festivalganger letterlijk en figuurlijk omver. Helaas was de set kort maar tof.
Zo divers als Schippop is, was schakelen het magische woord van de dag. Van de seventies-bluesrock schakelden we moeiteloos over naar de rauwe Nederrap van Jordy Dijkshoorn , voormalig frontman van De Likt. Hij veranderde de Boxring in een stagedivende arena, met vuige, snijdende teksten die het publiek een spiegel voorhield. Wat Eddie Vedder op Pinkpop presenteerde deed,Jordy in het klein nog eens over: vanuit de nok van het podium dook hij het publiek in.
Als kers op de taart sloot het Zwitserse Dirty Sound Magnet het festival af. Hun stevige rock met internationale allure vormde een zinderende finale van een dag vol muzikale ontdekkingen. Met strak spel, grote gebaren en een podiumpresentatie alsof ze op een veel groter festival stonden, gaven ze Schippop een waardige afsluiting.
Schippop 2025 bewees opnieuw dat een festival niet groot hoeft te zijn om groots te voelen. Met een programmering die lef toont en een sfeer waarin iedereen zich welkom voelt, is Schippop een pareltje in het Nederlandse festivallandschap. Een dag vol muziek, mensen en magie – wij kijken nu al uit naar volgend jaar.
"LET'S GET LIVE" 
Plaats een reactie